یورش به زنان

با روی کار آمدن دولت روحانی و تاکید پررنگ حکومت برای دو واژه "تدبیر"و"امید" برای این بود که اعتماد به نفس را در بین مردم نسبت به دولت و داشتن تفاوت با دولتهای قبل ایجاد کند اما چیزی جز پیاده کردن سیاستهای حاکمان،در جهت عقب راندن زنان نبود و همه بهانه ای دائمی برای یورش به زنان و پیاده کردن خشونت نسبت به زنان میباشد .دو واژه ای که هیچگاه جامه عمل نپوشاند.

و تا این حکومت بوده برای زنان این موارد را به ارمغان داشته از جمله: حذف زنان از بازار کار.حذف تدریجی زنان .حذف رشته های دانشگاهی.حذف دختران از بازار کار.سالم سازی محیط. و در کل تلاش حاکمییت برای پاک کردن زنان از سطح جامعه و جدیدا یورش به زنان.

هنوز مهر تفکیک جنسییتی در شهرداری که از سوی سردار محمد باقر قالیباف ابلاغ شده بود خشک نشده  که این ممنوعییت تازه را نیز برای اشتغال زنان مطرح کرده اند و این ممنوعییت چیزی نیست جز محروم کردن زنان در حوزه های عمومی .پس در چنین جامعه ای استقلال زنان چگونه حفظ میشود؟

اشتغال زن در جامعه ایرانی با مشکلات زیادی روبرو است و این مشکلات روز به روز رو به فزونی است اما با همه این موارد رئیس پلیس اماکن نیروی انتظامی اشتغال زنان در کافی شاپ ها،قهوه خانه ها و فضای عمومی ،سفره خانه های سنتی را طبق قانون منع کرده است .

وطبق گفته های خلیل هلالی "به طور کل اشتغال زنان در قهوه خانه ها ممنوع است و اگرچه اخذ پروانه کسب قهوه خانه ها از سوی زنان بلامانع است .ولی زنانی که تقاضای اخذ پروانه کسب قهوه خانه را دارند باید مردانی را به عنوان مباشر خود در این مکان معرفی کنند.چرا که طبق قانون ،تردد و اشتغال زنان در داخل قهوه خانه ها ممنوع است و حتی اگر آنها صاحب پروانه کسب باشند".و همچنین اضافه کرد :باتوجه به اینکه خدمات در سفره خانه های سنتی به خانواده ها نیز ارائه میشود تردد خانم ها در آن اماکن بلامانع است . و همچنین اشتغال زنان در فضاهایی مانند آشپزخانه و سفره خانه ها نیز ممنوعییتی ندارد .ولی اشتغال در فضای عمومی این اماکن ممنوع است.

ما بعضی وقتها نزد خودمان فکر میکنیم که همه چیز بر وفق مراد است وهمه سعی میکنند که اوضاع جامعه را رو به بهبودی هدایت کنند،اما ما غافلیم ،غافل از اینکه همه اینها یک فاجعه بزرگ تاریخی است .حکومت هیچگاه به نفع زنان قدم برنمیدارد.و بعضی وقتها که خبراز لایحه میدهند به نفع زنان از جمله اینکه ،مرخصی زایمان افزایش می یابد، رفاه برای زنان،بیمه کردن زنان .همه اینها و موارد دیگر به چه ختم میشود به ایجاد رشته های خانه داری ،کاهش ساعت کاری که زنان اذیت نشوند ،پس چرا ساعت کاری مردان را کاهش نمیدهند،آیا زنان از دیدگاه ودر خور نگاه این حکومت ،انسانی ترند،یا اصلا آنها انسان نیستند و یا خیر این لایحه ها مواردی از پیش تعیین شده هستندبرای رسیدن به اهدافی خاص؟

اما همه این موارد نشان دهنده این است که ما زنان باید یک فاجعه بزرگ را در پیش روی خود ببینیم ،همه میدانیم که کار جوهره ی انسان است،انسان را میسازد و استقلالی که ما زنان از کار کردن و حضور در اجتماع بدست می آوریم بزرگ ترین دستاورد برای رهائی از جامعه مرد سالاری میباشد و زن میخواهد این را ثابت کند،که جنس دوم نیست و با کار کردن خود را از قید و بند و تکیه اقتصادی بر همسرش نجات دهد، و از نگاههای تبعیض آمیز رهایی یابد.

و اما حذف زنان از جامعه مختص به یک دوره خاص  و یک دولت خاص نیست .این یک سیاست است که حاکمییت ایران در طی سی و چند سال گذشته در پیش رو گرفته است ، و نقش مادر بودن و همسرخوب بودن را در اولویت برای زنان قرار داده است ،هرچند جنبش زنان برای حمایت از زنان در ایران فعالییتهایی را نیز انجام میدهند اما تبعیض ها و لایحه های هر روزه مجلس آنقدر زیاد هستند که تنها میتوانند روی یک سری مسائل فعالییت داشته باشند و زنان در این میان باز پشت شان خالی میماند و زنان میمانند و دولت.بر اساس گزارشات مراکز آماری تنها 14.1درصد جمعییت زنان ایران فعال اقتصادی هستند که 30  درصد از میانگین جهانی کمتر است  و ایران به لحاظ فعالییت اقتصادی زنان در رتبه 116 قرار دارد و تا زمانی که نگاه سنتی-مذهبی حام بر ایران ،زنان را در محدوده خانه قرار دهد همچنان زنان ایرانی از تبعیض های پنهان و آشکار رنج میبرند ، و روز به روز حکومت این این تبعیض ها را گسترده تر میسازد.هرچند زنان نیمی از اجتماع هستند و نمی توان نقش آنها را در آفرینش ثروت ملی و تولید ناخالص داخلی نادیده گرفت، و حذف زنان از چرخه اقتصاد و خانه نشین کردنشان،به معنای نصف کردن تولیدات و سرمایه مملکت است .و این یورش به زنان از سوی دولت به تشویق بسیاری از افراد سودجو و بی اخلاق هستند و باعث سو استفاده از زنان در محیط های غیر قانونی،می انجامدو فرصتهای شغلی زنان را در اجتماع کاملا از بین میبرد و مسئولان به جای قوانین تبعیض آمیز ،در بهبود شرایط کار و نهادینه سازی فعالییت کنند و بدانند که زن جنس دوم نیست و موجودی آزاد و اجتماعی است و میخواهد رشد کند .و به جای اینکه چادر سیاه بر سر زنان افکنند و آنها را در کنج آشپزخانه بگنجانند.باید راههایی را که جایگاه انسانی زن را به نمایش میگذارد، بازتر کرده و واهمه ای از پیشرفت زنان نداشته باشند.



نوشته:بنفشه کریم زاده