ما خون دلها خورده ایم

زمستان است سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است.

چه مرگ های خاموشی* در کوهها و دره هایی که سایه مرگ بر آنها سنگینی میکند* مرگ کولبرهایی که تنها نانی برای زنده ماندن میخواستند اما چه شد؟ در زیر سوز سرما جان دادند در جایی به نام کردستان اما به ظاهر کردستان است جایی است که ریشه های ضحاک خونخوار در زمینها و بر سر ملت کرد سایه افکنده و تمامی ندارد. کردستان به جای آنکه کوههای زیبا و دشتها و غیور بودن زن و مردش آوازه دنیا باشد " درد ها و زخم های مردمانش و کشته شدن و اعدام و سرکوب این مردمان فاقد از هر آزادی وکشیدن خونشان توسط حکومت خونخوار ایران باعث شده که زبانزد خاص و عام شوند.هنوز پس از گذشت چندین سال هنوز آثار شیمایی از چهره و یاد مردم سردشت نرفته است " هنوز که حنجره های سوخته مردمش بهبود نیافته است اما این بار بمبارانی در کار نبوده است و صدامی هم در کار نبود اما یادمان نرود که از صدام ظالم تر هم وجود دارد و گرگی است در پوست گوسفند همانا رژیم خونخوار ایران که چشم دیدن این را هم ندارد که مردم سردشت لقمه نانی از راه کوهها پیدا کنند و شکم خانواده را سیر کنند. در ایران پیدا کردن لقمه نان برابر است با جان دادن و جان گرفتن توسط حکومت .جان این ملت همبا گرمای تیر رژیم هم با سرما گرفته میشود. چون برای پیدا کردن لقمه نانی باید از زیر گلوله های رژیم در رفت چون ملت کرد مثل خودشان بی عزت نیستند و نمیتوانند که الماس دزدی و اختلاس کنند.

کسی که بر خلاف میل آنها عمل کند حمایت نمیشود بلکه با طناب دار و سیاه چال مواجه میشود و حتی این اجازه را هم نمیدهد که ایم مردمان که با قیمت از دست دادن جان خود و روزی خود را بدست آورند"اینان کسانی هستند که هرگزنتوانستند با شکم سیر بخوابند و از سرمایه های نفتی میهن خود استفاده کنند . و باید هرچه هست و هرچه سرمایه است باید در راه ترور خرج شود