Sunday, December 27, 2020

‌ سه‌رهه‌ڵدانی جووڵانه‌وه‌کان به‌ دژی حیجابی زۆره‌ملی


 

لە بێدەنگی بزووتنەوەکانی کۆمەڵگای ئێران، شێوە بزووتنەوەیه‌ک سەری ھەڵدا کە ئەگەر نێوی بزووینەوەی لێنەھێنین دەتوانین بڵێن شێبھە بزووتنەوە بوو.

ئەو بزووتنەوەیە دژایەتی ژنان بە حیجابی زۆرەملی بوو کە ژنان سەرپۆشەکەیان لە شوێنە گشتێکان بە تایبەت شوێنە ناسراوەکان دەستی پێ کرد.

ھەستیاری دەستگای حاکم، بەو شێوه‌ جوڵانەوەی ناڕەزایەتی ژنان لە ئێران بوو بە ھۆی ئەوەی ژنان پێداگری زیاتر لە پێشووی، ئەو جووڵانەوە درێژە پێبدەن و ورده‌ورده‌ لە ئێران بوو بە بزووتنەوەی سەراسەری. ئەو ھەڵسوکەوتە نمادینەی ژنان لە ھەڵگرتنی سەرپۆشی بەزۆری لە شوێنە گشتێکان، ترس و دڵە ڕاوکەی حاکمی ئێرانی زیاتر کرد و دەستی کرد بە  سەرکۆنە و زیندانی کردنی ژنانی ناڕازی ئەو جووڵانەوە سەرکوتگەرانە ڕێگای بە ژنانی ناڕازی نیشان دا و بناغەی شێبھە بزووتنەوەی کۆمەڵگای داڕشت.

بێگومان بۆ ھیچکەس داپۆشراو نیە کە ژنان لە ئێران جێگە و پێگەیەکی نابەرابەر و ژێر دەستیان ھەیە. بەپێچەوانەی بزووتنەوەی ژنان لە جیھاندا، کە دژی نیزامی نابەرابەری پیاوسالاری، شەڕ دەکەن؛ لە ئێران ناڕەزایەتی ژنان زۆرتر دژی سیاسەتەکانی حاکم سەری ھەڵداوە ھەرچەند ژن لە ئێران چەوساوەی دەستی سیستمی پیاوسالاریە بەڵام ئامانجی ژنانی ناڕازی، زۆرتر ڕووبەڕوو بوونەوە دەگەڵ سیاسەتەکانی دەستگای حکوومەتە.

بە سرنجدان  بەو بابەتە کە سەرچاوەی ئەسڵی سیاسەتی دووبەرەکایەتی لە تەواوی وڵاتانی ئیسلامی، ئیدۆئۆلۆژی ئیسلامیە؛ خاڵی گرینگی دژایەتی و ناڕازی بوونی ژنان، یاسای دینی ئیسلامە. بەو واتایە کە زۆرتری بەربەستەکانی ژنان لە ئێران و لە وڵاتانی موسوڵمان بەو بۆنەیه‌ فێرکاری دینی ئیسلامە کەوابوو سرووشتیە کە بزووتنەوەی ژنان، لە ئێران و لە وڵاتانی ئیسلامی، دژی یاسا و سیاسەتی ئیسلام دەکرێ ھەرچەند دەبێ سرنج بدرێت بەوەی لە نیزامی ژێر دەستی ئێران ئیزنی سەرھەڵدانی ھیچ جۆرە بزووتنەوەیەکی کۆمەڵایرتی نادا . بەو ھۆیەیە کە جووڵانەوەی دژایەتی ژنان بە حیجابی زۆرەملی، نێوی بزوونتەوەی بندرێ.

ئه‌و جوابه‌ جه‌نگییه‌ی‌ ژنان به حیجابی زۆره‌ملی و سیاسته‌کانی حکوومه‌ت نیشان ده‌دا که ژنان له‌ ئێران زیاتر به شوێن وه‌ده‌ستهێنانی ئازادی زیاترن بیشتن تا هاوسه‌نگی زیاتر. له‌ کاتێکدا که جووڵانه‌وه‌ی ژنان له‌ ئێران ڕووی له‌ زیادبوونه‌ له‌سه‌ر چه‌رخی هاوسه‌نگی ده‌سووڕێ. حیجابی زۆره‌ملی سنوورداره‌ و ئه‌و سنووردارییه له‌ ئێران،‌ له‌ په‌نا زۆربه‌ی شته‌ سنوورداره‌کانی دیکه‌ وه‌به‌ر پیاوانیش ده‌که‌وێ. له‌وانه‌یه‌ ئه‌گه‌ر باروودۆخێکی ئاوا پشووسوار به‌رۆکی ئێرانی نه‌گرتایه‌، ویستی ژنانی کۆمه‌ڵگه‌ زۆر زیاتر له‌ لابردنی حیجاجی زه‌ره‌ملی ده‌بوو. هه‌ر بۆیه‌ له‌م بارودۆخه‌ی ئێستادا به‌ چاڵش کێشانی یاسای ئیسلامی ده‌توانی ڕێکارێک بێ بۆ خه‌باتی ژنان بۆ ئازادی.

له‌بابه‌ت ئه‌و جووڵه‌ نمادیانه‌ی ژنان، ده‌بێ چاوپۆشی له‌ چه‌ند خاڵ بکه‌ین. یه‌که‌م ئه‌وه‌یکه خاڵی ده‌ستپیکی ئه‌و جووڵه‌یه‌ له‌ گۆڕه‌پانی ئینقلابی ئیسلامی تاران ده‌ستی پیکرا. ئه‌و گۆڕه‌پانه‌ی که به ناو ئینقلابی ئیسلامی نێودێر کراوه‌ و به هه‌موو شیوه‌یه‌ک ده‌کرێ به‌ واتای دژی ئینقلاب (شۆڕش) و ئیسلامه‌. که‌ له‌ زۆره‌ی شاره‌کانی ئێرانیش ئه‌و کاره‌ کراوه‌ که‌ نمادێک له‌ ئینقلابی ئیسلامی تێدا دیار بووه‌.  دوای ئه‌وه‌ دژکرده‌وه‌ی حکوومه‌ت به‌و کاره‌ی ژنان، سه‌رکووب و زیندانی کردنیان بووه‌. ئه‌و دژکرده‌وه‌یه‌ی حاکمیه‌ت، ئه‌و ڕووه‌ دژه‌ ژنه‌یانی نیشان جیهان ده‌دا و زه‌مینه‌ی بۆ کۆمه‌ڵگه‌ نێونه‌ته‌وه‌یه‌کان بۆ زه‌خت خستنه‌ سه‌ر ئێران خۆش ده‌کا. خاڵی سێهه‌م ئه‌وه‌یه‌که، سوشیاڵمیدیا و تێکنۆلۆژی ڕاگه‌یاندن ڕۆڵیکی کرای له‌ زه‌قکردنه‌وه‌ی ئه‌و جووڵه‌یه‌دا بووه‌. که‌وایه‌ که‌مڕه‌نگ کردنی سنووره‌کانی جوغرافیایی به هۆی ئه‌و که‌ره‌سته‌ ڕاگه‌یه‌ندنانه‌ یارمه‌تی ئه‌و جوووڵانه‌ی خه‌ڵکی جیهان به‌ تاایبه‌ت ژنان ده‌دا.‌ که‌وایه‌ له‌خۆڕا نییه‌ که‌ نیزامی سیاسی  له‌ ئێران به‌ دژی سوشیالمیدیا و که‌ره‌سته‌ ڕاگه‌یه‌ندنه‌کان نوێیه‌کانه‌. له‌و ڕوویه‌وه‌، باشتر وایه‌ ژنان که‌ڵکی باش له‌وباروودۆخه‌دا وه‌رگرن.




حجاب اجباری

 در خاموشی جنبش های اجتماعی در ایران، شکلی از جنبش های اجتماعی ظهور کرد که اگر نتوان ان را جنبش خواند؛ به یقین می توان آن را شِبه جنبش نامید. این شبه جنبش، اعتراض زنان به حجاب اجباری بود. این جنبش با اقدام زنان به برداشتن حجاب در اماکن عمومی به ویژه مکانها شناخته شده و معروف شروع شد. حساسیت حاکمیت به این حرکت های اعتراضی زنان در ایران باعث شد زنان مصمم تر از قبل این حرکت ها را ادامه بدهند و کم کم به سراسر ایران هم سرایت کرد. این اقدام نمادین زنان در برداشتن حجاب در اماکن عمومی، هراس و ترس حاکمیت را بیشتر کرد و اقدام به سرکوب و زندانی کردن زنان معترض کرد. همین اقدامات سرکوبگرانه راه را به معترضان نشان داد و زمینه را برای  تبدیل شدن آن به یک شبه جنبش اجتماعی فراهم کرد. 

بدون شک بر کسی پوشیده نیست که زنان در ایران جایگاهی نابرابر و تحت سلطه دارند. برعکس جنبش های زنان در جهان، که در مقابل نظام های نابرابر مردسالار مبارزه می کنند؛ در ایران اعتراض زنان بیشتر در مقابله با سیاست های حکومت قرار گرفته است. زنان هرچند توسط نظام مردسالار هم تحت سلطه قرار می گیرند و هدف زنان معترض بیشتر، مقابله و به چالش کشیدن سیاست های جنسی حکومت می باشد. در این راستا و با توجه به اینکه آبشخور اصلی این سیاست های تبعیض آمیز در همه ی کشورهای اسلامی، ایدئولوژی اسلامی است؛ کانون اعتراضات و تقابلات زنان قوانین دین اسلام است. به عبارتی بسیاری از محدودیت های زنان در ایران و در کشورهای مسلمان به واسطه¬ی آموزه های دین اسلام است، بنابراین طبیعی است که جنبش زنان هم در ایران و هم در دیگر کشورهای اسلامی در راستای دهن کجی به این قوانین و سیاست ها شکل بگیرد. هرچند باید به این نکته اذعان داشت که نظام سلطه در ایران اجازه ظهور هیچ گونه جنبش اجتماعی را نمی دهد. به همین دلیل هم هست که حرکت اعتراضی زنان به حجاب اجباری را باید شبه جنبش نامید. 

این دهن کجی زنان به حجاب اجباری و سیاست های حاکمیت نشان می دهد که زنان در ایران بیشتر به دنبال کسب آزادی های بیشتر هستند تا برابر خواهی. درحالی که جنبش زنان در کشورهای توسعه یافته بر محور برابری می چرخد. حجاب اجباری محدودیت است و این محدودیت در کنار سایر محدودیت های دیگر شامل حال مردان در ایران هم می شود. شاید اگر چنین فضای خفقان و سرکوبی در ایران وجود نداشت، خواسته زنان به مراتب بیشتر از حذف حجاب اجباری می شد. بنابراین در فضای کنونی ایران به چالش کشاندن آموزه ها و قوانین اسلامی می تواند راه مبارزه زنان برای آزادی خواهی را هموار کند. 

درخصوص این حرکت های نمادین زنان، از چند نکته نباید چشم پوشی کرد. اول اینکه نقطه آغازین این حرکت ها در میدان انقلاب اسلامی تهران شروع شد. میدانی که به اسم انقلاب اسلامی نامگذاری شده است و به نوعی می تواند به معنای مخالفت با انقلاب و اسلام باشد. کما اینکه در سایر شهرهای ایران هم این اقدامات نمادین زنان در مکانهایی بوده که نمادی از انقلاب اسلامی وجود داشته است. دوم اینکه، واکنش حکومت به این اقدامات زنان، سرکوب و زندانی کردن آنان بود. این واکنش حاکمیت، چهره زن ستیز آن را به دنیا معرفی کرد و زمینه را برای فشار مجامع بین المللی بر ایران بیشتر می کند. نکته سوم اینکه، فضای مجازی و تکنولوژی های ارتباطی در برجسته کردن این حرکت نمادین زنان ایرانی نقش بسزایی داشته است. پس، کم رنگ شدن مرزهای جغرافیایی به واسطه¬ی این ابزارهای ارتباطی، به جنبش های اجتماعی به ویژه جنبش زنان در ایران و سایر کشورهای جهان کمک بزرگی می کند. پس بی خود نیست که نظام سیاسی در ایران مخالف فضای مجازی و ابزارهای ارتباطی جدید است. از این رو، بهتر است زنان از این فضا و قابلیت های آن به نحو احسنی استفاده کنند.